کد مطلب:31225 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:14

گنجینه پرسمان » اعتقادات

آيا تمام كراتي كه در كهكشان ها وجود دارد، خدا آن ها را آفريده يا ذهن ما قادر به درك آن نيست؟

از نظر آموزه هاي ديني و فلسفي آفرينش آسمان پر شكوه و همه كرات عالم بالا بعني ميليون ها ميليون آفتاب درخشان و هزاران هزار ستارگان ثابت و سيار كه با چشم ديده مي شوند يا در پشت تلسكوپ هاي عظيم خود را به ما نشان مي دهند، با آن نظام دقيق و شگفت خود كه سراسر آن ها را همچون حلقه هاي يك رشته زنجير به هم پيوسته است، همه نشانه هاي ذات پاك خداوند و آيينه هاي درخشان قدرت و علم و يگانگي او هستند.

هر چه علم و دانش بيشتر پيش مي رود، عظمت و انسجام عالم و وسعتش در نظر بشر بيشتر مي شود و معلوم نيست گسترش علمي تا كي ادامه خواهد يافت!

امروز دانشمندان به ما مي گويند: هزاران هزاران كهكشان در عالم بالا وجود دارد كه منظومه شمسي ما جزئي از يكي از اين كهكشان ها است. تنها در كهكشان ها صدها ميليون خورشيد و ستاره درخشان وجود دارد كه روي محاسبات دانشمندان ميان آن ها ميليون ها سياره مسكوني با ميلياردها موجود زنده است و تمام اين ها از نظر آموزه هاي ديني و فلسفي مخلوق خداوند مي باشند و دليل بر علم، قدرت و بيگانگي خدايند. در قرآن كريم نيز تأكيد شده كه همه آنچه در آسمان و زمين است، مخلوق خداوند است: الله الذي خلق السماوات والارض.(1) و منظور از آسمان ها و زمين، يعني هر آنچه غير خدا است، مخلوق و آفريدة او است.

بنابراين از نظر آيات قرآن هر آنچه در آسمان و زمين است (خواه علم بشري به آن دست يابد، يا نيابد) مخلوق خداوند است.(2)

با اين كه قرآن مجيد بر محيط عقب افتاده عصر جاهليت عرب نازل شد، ولي غالباً تأكيد مي كند كه مسلمانان در اسرار با عظمت عالم هستي تفكر و انديشه كنند.

بشر هر چه بيشتر در آفريده هاي جهان هستي مي انديشد، به نظم دقيق در آفرينش و انسجام و به هم پيوستگي موجودات بيشتر آگاه مي شود. نظم و انسجام موجودات عالم نشانة يكپارچگي و به هم پيوستگي آن ها است و همين مسئله ما را به يگانه بودن آفريدگار جهان رهنمون مي كند.

از نظ فيلسوفان اسلامي، تمام جهان خلقت، مانند يك انسان كامل است كه اجزاي آن به هم پيوسته و مرتبط بوده و با هم ساختمان واحدي را تشكيل مي دهند و اين خود يكي از دلايل توحيد و يكتايي خالق و آفريدگار جهان هستي است. معلوم مي شود كه آفريدگار موجودات جهان هستي جز يكي نمي تواند باشد و ذهن بشري مي تواند آن را درك كند.

هر چه دانش بشري پيشرفت مي كند، انسجام و ارتباط اجزاي عالم با يكديگر بيشتر آشكار مي شود.

پي نوشت ها:

1. ابراهيم (14) آية 32.

2. ر.ك: تفسير نمونه، ج 24، ص 323.